Metro’da ilk seyahat

Kaynak: http://turkrus.com/

Metin Uçar, Moskova'da işi ile evi arasında gidip gelenlerden değil, bu şehri ve hayatı "derinlemesine" yaşayanlardan biri. Çeyrek yüzyılı aşan Rusya hayatından gözlemlerini kaleme alan, mükemmel Rusçası ile paylaşan, üreten bir isim. Son olarak Uçar'ın bir makalesi,  tirajı 1 milyonu bulan ve tıpkı dünyanın pek çok metropolünde olduğu gibi Moskova'nın metro istasyonlarında da dağıtılan "Metro" gazetesinde yayınlandı. Makale, şehrin 870. kuruluş yıldönümünde, Moskovalı anılar yazı yarışmasında yayınlandı ve 90'lı yıllarım başında gelen ilk Türk inşaatçıların hayatından renkli bir kesiti paylaştı:

Metro’da ilk seyahat

90’lı yıllardı. Yolumuz Moskova’ya düşmüştü. Bir inşaatta çalışıyorduk. Ancak dört ay sonra şehri gezme imkanımız olmuştu. Göreceğimiz yerler listesindeki en önemli hedeflerimizden biri tabii ki Moskova Metrosu’ydu. Bir yandan dünyanın en küçük de olsa metrosuna sahip olduğumuz için gurur duyuyorduk. Bu İstanbul’daki ‘Tünel’ idi. Şimdi 142 yaşında. Evet, evet 142! Sadece iki istasyonu var. Birinci ve sonuncu. Diğer yandan Moskova Metrosu deyince mesele çok farklı. Hem büyüklük hem de mimari güzelliği bakımından dünyada eşi olmadığını biliyorduk.
 

Tercüman olduğum için formen ve mühendislerden oluşan dört kişilik grubun lideri olmuştum kendiliğinden. Şimdi adını hatırlamıyorum, ancak istasyonlardan birinde metroya indik ve şimdi vagonda seyahat ediyorduk. Her şey çok ilginçti, istasyonlar, insanlar, metro vagonları. Tıpkı bugün gibi hatırlıyorum: Metrodaki tüm istasyonları bir kerede gezebileceğimi öğrendiğimde şaşkınlığımın sınırı yoktu. Moskova’nın tümünü görebilirim diye düşünmüştüm. Memleketinde metro olmayan bir insan için her şey çok heyecan vericiydi ve şaşırtıcıydı!
 

Hem gidiyor hem de kaç istasyon geçtiğimizi sayıyorduk. Sağ salim aynı istasyona geri dönebilmek için. Bir yerde başka bir hatta geçelim dedik. Demez olaydık! Sonuçta yolumuzu kaybetmiştik... Geçtiğimiz istasyon sayısını karıştırdığımızı düşünüyorduk. Elimdeki haritadan istasyon adlarını kontrol ediyordum, ancak hiçbir şey anlayamıyordum. Arkadaşlarımdan biri kafamın karıştığını farkedince söylenmeye başladı, diğeri neredeyse bayılacak hale gelmişti. Meğerse kapalı yer korkusu varmış. Israrla dışarı çıkmamızı istiyorlardı. Hepsi bir ağızdan, ‘herhangi bir istasyondan dışarı çıkabilir miyiz?’ diye soruyordu. Çıkabiliriz diye cevap verdiğimde gözlerinde beliren mutluluğu şimdi gibi hatırlıyorum.

Sonuçta Kızıl Meydana yakın bir yerde yeryüzüne çıktık. Masalsı bir kar yağıyordu. Yaşadığımız sıkıntılar anında unutulmuştu. 27 yıldır metro en vazgeçilmez ve sevdiğim
taşıma sistemidir. Bu süre içinde metroda çok macera yaşadım. Ancak sizlere anlattığım o ilk maceranın anısı unutulmazlar arasında.